Tangerines

«نارنگیها/Tangerines» ساخته نویسنده و کارگردان گرجستانی، زازا اوروشادزه، بیانیهای کوچک، تلخ و قابل دسترس در مذمت جنگ است که نزاعی منطقهای در آبخازیا در سال 1992 را دستمایه خود قرار داده است. فیلم، ماجرای روستایی پیری را نقل میکند که حاضر به فرار نمیشود و [در عوض] از دو رزمنده زخمی از دو جبهه مخالف میزبانی و پرستاری میکند. این مینیاتورِ هم کمدی و هم جدی، با تصویربرداری زیبای رین کوتوف، موفق به دریافت جایزه مخاطبان و یک جایزه کارگردانی از جشنواره فیلم ورشو در سال گذشته گردید و بدون شک به موفقیتهای بیشتری در مسیر فروش جهانیاش دست خواهد یافت. شاید بتوان به فروش بهتر این فیلم از طریق افزایش ناگهانی توجهها به موقعیت آن، که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته بود، کمک کرد: فاصله شمالیترین نقطه آبخازیا تا میزبان المپیک زمستانی 2013، شهر سوچی روسیه، کمتر از 5 مایل است، اما از زمانی که مرزهای این منطقه مورد مناقشه بسته شدهاند این فاصله به اندازه 5000 مایل به نظر میرسد.

هنگامی که بلافاصله بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نزاع قومی/ملیتی [در منطقه] درگرفت، درصد بسیار زیادی از اهالی محلی با اصل و نسب استونیایی تحت فشار زیادی قرار گرفتند و مجبور به ترک سرزمین آبا و اجدادی خود شدند. اما در این میان ایووی نجار/پدربزرگ، پیرمرد یکدندهای است که خانه اش را ترک نمیکند تا به همسایهاش مارگوس (با بازی المو نوگانن) در برداشت محصول سالانه نارنگی کمک کند. دیری نمیگذرد که انتظارشان به پایان میرسد و متوجه رسیدن دامنه جنگ به روستایشان می شوند- درست جلوی درب خانه ایوو نبرد مسلحانهای بین نیروهای گرجستانی و نیروهای شمال قفقازی مورد حمایت روسیه در میگیرد که چندین کشته بر جای میگذارد.

برای جلوگیری از زبانه کشیدن خشونت انتقام، این دو مرد قربانیها را دفن میکنند و خودروهایشان را پنهان میکنند. اما برای کنترل دشمنی بین دو مصدومی، که از مهلکه جان سالم به در بردهاند و مستقیماً به خانه ایوو آورده شدهاند، یعنی احمد (با بازی گئورگی ناکاشیدزه) و نیکا (با بازی میخاییل مسخی)، کار بسیار سختی در پیش دارند. احمد، مزدور چچنی، به خصوص مشتاق است که برای گرفتن انتقام همرزمان خود نیکای گرجی را بکشد- حداقل بعد از این که هر دو سرپا شدند. اما مدت طولانی همزیستی اجباری در دوران بهبودی اثرات انسانی زیادی بر آن دو میگذارد. گرچه بازیگران فیلم نمیتوانند مانع از خرابیهای روزافزون بیرون از خانه شوند، اما به تدریج به هم وابسته میشوند به طوری که روابطشان تمام مرزهای جغرافیایی، قومی ومذهبی را در مینوردد.

«نارنگیها»، تحت تأثیر بازی پرنشاط و شوخ طبعانه اولفساک، با تقریباً 5 دهه تجربه بازیگری، به طرزی ماهرانه بین شوخی و جدی تعادل ایجاد میکند، ظرافت فیلم محصول کار تمام بازیگرها و طراحیها است. این فیلم، که در غرب گرجستان در منطقهای به نام گوریا با چشم اندازهای فوق العاده زیبا، فیلمبرداری شده بیشتر بر بی فایده بودن خونریزیهای سازمان یافته در بستر بزرگتری از بخشایندگی طبیعت تاکید دارد.

منبع:  نقد فارسی