پلنگ صورتی اجرای هنرمندانه ای است از امیال و آرزوهای فروخفته و برآورده نشده ما «آدم بزرگها». منطق حاکم بر روابط «صورتی» با آدمهای دور و برش یک منطق «کاریکاتوری» است نه یک منطق «کارتونی». ما با پلنگ صورتی فارغ البال میدویم ، توسط اتومبیلهای در حال حرکت زیر گرفته میشویم ، از بالای پشت بام یک آسمان خراش به پایین سقوط میکنیم ، از انفجار مهیب یک بمب در دو قدمی مان شوکه میشویم ، ویران میشویم ، تغییر شکل میدهیم اما دوباره قد راست میکنیم ولو با پیکری زخمی خرامان خرامان راه را ادامه میدهیم. این خودِ خود زندگی است. او یکی از ماهاست یکی از خودمان که میخواهد در کمال خونسردی ، همه قواعد و قوانین حاکم بر محیط زیستش را برای رسیدن به هدفی نه چندان با ارزش نقض نماید و ...