Million Dollar Baby

دختر میلیون دلاری فیلم تاثیرگذاریست و تنها فیلم ایستوود است که نقش زن محوریت دارد. البته حتی در اینجا هم شخصیت زن کاملا زیر سایه ی مرد مربی اش  است.فیلم های زیادی در مورد ورزش بوکس ساخته شده : سری راکی٬ گاو خشمگین٬ باشگاه مشت زنی و… اما فقط در این فیلم است که بوکسور ما زن است. در واقع مگی دختری است با علایق مردانه و شاید به این خاطر این ورزش را اینقدر دوست دارد که بدین وسیله می تواند خودش را ارضاﺀ و اثبات کند. مگی فیتز جرالد دختر تنهایی است علیرغم اینکه خانواده ای دارد اما چون محبتی از آنها دریافت نمی کند و حتی ناسپاسی هم می بیند صراحتا به مربی اش فرانکی می گوید : من جز تو هیچکس رو ندارم…

ایستوود صادقانه ترین فیلمش را ساخته است و پس از سالها حتی بهترین بازی خودش را می بینیم. تمام شخصیت های این فیلم یک جایشان می لنگد. فرانکی که مردی خشک و انعطاف ناپذیر می نماید و صاحب یک باشگاه بوکس است 23 سال است که هر روز به کلیسا می رود و هر هفته هم برای دخترش که ترکش کرده نامه می نویسد و از او طلب بخشش می کند اما هر ماه هر چهار نامه مرجوعی می شود و در واقع دخترش کتی بدون اینکه آنها را باز کند پس می فرستد. مگی دختر 31 ساله ای است که از سن نوجوانی پیش خدمتی رستوران کرده ولی رویای میلیون دلاری شدن را در سر دارد و تنها از طریق مشت زنی می تواند به آرزویش برسد و برای قوی شدن پس مانده های غذا را می خورد. نقطه ضعف مگی خانواده اش هستند : مادر چاق و نمک نشناسش ٬خواهر کلاهبردارش و برادر زندانی اش. و اما اسکراپ قهرمان سابق بوکس و همکار فرانکی در گرداندن باشگاه است. او 109 بازی در رینگ کرده و آرزویش این بوده که 110 بازی داشته باشد اما در بازی 109ام یک چشمش را از دست داده است.

مهمترین پیام فیلم به نظرم همان جمله ی معروف خواستن توانستن است. در جهان بینی ای که ایستوود به ما نشان می دهد این نکته نهفته است که هر انسانی از روزی که متولد می شود سرنوشتش نیز با او بدنیا می آید و با اینکه می تواند با تلاش و پشتکار به موفقیت و جایگاه دلخواه برسد ولی در پایان باز این تقدیر است که تعیین کننده است مگی دختری است که از هیچ به بالاترین جایگاهی می رسد که حتی خودش هم فکرش را نمی کرد. او مشهور می شود عکسش روی مجلات می رود مردم در رینگ نام موکوشله(اسمی اسکاتلندی که فرانکی روی او گذاشته) را با شوق فریاد می زنند و این برای مگی بهترین افتخار است اما در نهایت اتفاقی که نباید می افتد. فرانکی ترتیب یک مسابقه ی عنوان را برای او می دهد مگی در این مسابقه با حریف سرسختش که زن آلمانی بدنامی است خوب کار می کند چیزی به پایان مسابقه نمانده که ناگهان دست تقدیر رو می شود و ورق سیاه سرنوشت مگی رقم می خورد مشت خطایی به او وارد می شود و مگی روی چهار پایه می افتد.گردنش می شکند و در نهایت قطع نخاع و فلج می شود. این چهار پایه را هم می توان بازیچه ی همان سرنوشت دانست چرا که در شرایط عادی همیشه باید بیرون از رینگ باشد اما در این لحظه ما آن را داخل رینگ می بینیم. بهترین سکانس فیلم هم همین سکانس است : اسکراپ که از تلویزیون نظاره گر مسابقه است با بهت به دوربین که در جای تلویزیون است خیره شده ٬ دورین با اسلوموشن فرانکی را نشان می دهد که سعی دارد دستانش را حائل مگی کند و در نهایت مگی که نقش بر زمین شده…صدای این صحنه نیز قطع شده و همزمان نبض بیننده در دستان ایستوود است. این سکوت وحشتناک صحنه نشان از وقوع فاجعه ای را می دهد که شاید هیچ تماشاگر باهوشی نمی توانست از ابتدای فیلم پیش بینی اش کند. اگر ایستوود فیلم را در همین جا تمام می کرد ضمن اینکه تصویر ذهنی ما کاملا متفاوت می شد حرف اصلی فیلم ناگفته می ماند و زبان فیلم الکن می شد و این جریان فقط به نفع مگی تمام می شد چرا که قهرمانی را می دیدیم که در اوج به انتها می رسید در نقطه ای که شاید دیگر آرزوی چندانی نداشت که محقق نشده باشد. اما شاید حرف اصلی اینجا باشد که انسانی که در قله به زمین می نشیند ازین پس باید چه کند؟ شاید تفکر خیلی ها این باشد که نباید نا امید شد و چون انسان حتی اگر تمام بدنش هم از دست برود – مثل مگی که پاهایش را نیز از دست داد- هنوز مغزی در سر دارد و با همان مغز نیز می تواند کاری بکند که لذت بخش باشد اما مسلما برای مگی این فیلم که مشت زنی تنها کار رضایت بخش در دنیاست و ماهها با ضربات بوکسش حریفان را له می کرد٬ تمام مدت بی تحرک ماندن روی تخت غیر قابل تحمل و رنج آور باشد. بهمین دلیل به فکر خودکشی می افتد اما چون خودش قادر به این کار نیست از فرانکی می خواهد که او را به سرنوشت سگ پدرش دچار کند و از اینجاست که فرانکی به جدل با وجدانش می پردازد و در نهایت بخاطر علاقه ای که به مگی دارد- حس می کند دخترگمشده اش را یافته- به این کار تن در می دهد و با دستان خودش دستگاه اکسیژن او را قطع می کند و به او آمپول آدرنالین تزریق می کند تا مگی راحت بخواب رود و از رنج رهایی یابد. اما طبق گفته ی پدر روحانی پس از این کار گم می شود هرچند که به پدر می گوید: خیلی وقته که گم شدم…

شاید تنها اتفاق خوبی که در این بین برای فرانکی می افتد نامه های مرجوعی است که در ماه آخر یکی می شود و نشان از این دارد که دخترش این ماه سه تا از نامه های او را خوانده و یکی را پس فرستاده…

و در نهایت از زبان اسکراپ که در مقام راوی فیلم است می فهمیم که کل داستانی که نقل می کند در واقع نامه ایست که دارد برای دختر فرانکی می فرستد…

به نظرم انتخاب آکادمی اسکار این بار براستی به حق بوده و فیلم ایستوود به مراتب زیباتر و انسانی تر از هوانورد اسکورسیزی است.

منبع: رویابین ها