Catch Me If You Can

لم حضور فرانک ابیگنل واقعی در نقش یک پلیس فراتسوی است. و از صحنه های جالب فیلم میتوان ملاقات فرانک و کارل را در زندان و همچنین آگاهی فرانک از مرگ پدرش در هواپیما است. در کل این فیلم، اثری دوست داشتنی است و از معدود کارهایی است که همهُ گروهها آن را دوست خواهند داشت.

یکی از مهمترین دلایل من برای پرداختن به این فیلم عوامل آن بود به همین دلیل بر خلاف گذشته ابتدا در باره فیلم صحبت کردم تا به طور ویژه از آنها سخن بگویم:

طبق روال از کارگردان شروع میکنم . اسپیلبرگ که یکی از ده کارگردان محبوب من است ، جزو پرکار ترین افراد هالیوود است و کارنامه اش به قدری طولانی است که تنها به چند تا از آنها اشاره میکنم. 128 تهیه کنندگی ،21 نویسندگی و 50 کارگردانی گوشه ای از کارهایش است. او همچنین دستی در تدوین( با 9 اثر) بازیگری، فیلمبرداری ، جلوه های ویژه و حتی ساخت موسیقی دارد. او همچنین بیش از 300 حضور در برنامه ها و شوهای تلویزیونی و مستندها و ... دارد. 3 جایزه اسکار، 118 جایزه و 80 نامزدی او را در لیست پرافتخار ترین کارگردانان نیز قرار داده.

فیلمهای اسپیلبرگ معمولا به دو دسته تقسیم میشوند یکی فیلمهای بزرگ و عظیمش و دیگری فیلمهایی که در بین کارهای بزرگش میسازد. در فیلمهای دسته دوم که معمولا کم هزینه (نسبت به کارهای بزرگش ) هستند ،اسپیلبرگ به مسائل و علایق شخصی خودش میپردازد و اگر بخواهیم ساده تر بگوییم برای دلش فیلم میسازد. از کارهای مشهور او میتوان به سری ایندیانا جونز، آرواره ها، ایی تی، هوش مصنوعی، فهرست شیندلر، نجات سرباز رایان و ترمینال اشاره کرد. یکی نکته ای که در مورد این کارگردان گفته میشود خط دار بودن کارهایش است و خیلی ها او رل کارگردان مستقلی نمیدانند. در ضمن او یکی از پر نفوذ ترین و قدرتمند ترین فیلمسازان هالیوود است.

تام هنکس : این هنرپیشه 55 ساله از محبوب ترین و مشهورترین چهره های هالیوود است . وی همچنین عنوان گران قیمت ترین هنرپیشه جهان را داراست ( با در آمد ناخالص 3 میلیارد دلار برای 31 فیلم ) .تام هنکس همچنین جزو هنرپیشگان 2 اسکاری نیز هست. از مهمترین خصوصیات وی میتوان به خانواده دوستی ،بدون حاشیه بودن، عدم داشتن سوء سابقه، عدم مصرف مواد مخدر و الکل اشاره کرد. این بازیگر خوش اخلاق بحق در زمره بزرگترین هنرمندان سینما قرار دارد. توانایی او در بازیهای درون گرایانه یا به قولی زیر پوستی ،استادانه است. بازی چشم او کاملا بدون رقیب است. او میتواند با چشمهایش حرف بزند ،فیلم ترمینال را به یاد بیاورید. او همچنین با بازی در فیلم دورافتاده نشان داد اگر هنرپشه واقعا هنرپیشه باشد هنوز هم میتواند به تنهایی تماشاگر را به سینما بیاورد. بازی در نقش های خاص را هم به خوبی بلد است او با دو بازی خاص در فارست گامپ و فیلادلفیا توانست اسکار را به خانه ببرد. تام هنکس هنرمندی تمام عیار است و حتی صدایش هم عالیست. چه کسی میتواند صدای وودی گاوچران را در داستان اسباب بازی یا صدایش در قطار سریع السیر قطبی را فراموش کند. رمز داوینچی ،مایل سبز ، نجات سرباز رایان هم از کارهایی است که حتما باید دید. او علاوه بر 2 اسکارش 55 جایزه دیگر نیز در کارنامه اش دارد و این را در کنار 50 نامزدیش قرار دهید. خلاصه اینکه تام هنکس خوبه آقا خوب!

و اما بچه خوشگل هالیوود که آرام آرام وارد میان سالی میشود. لئوناردو دی کاپریو الان دیگر خود را ثابت کرده و هر کسی که هنوز اعتقاد دارد که او به خاطر چهره اش هنرپیشه شده است، واقعا از سینما عقب است. خیلی ها فکر میکردند ( از جمله خود من ) که دی کاپریو یک چهره است نه یک هنرپیشه و این مسئله واقعا کار او را سخت کرد. بازیهایش در خسوف کلی ،رومئو و ژولیت و تایتانیک کاملا زیر چهره اش گم شدند. بالاخص کاراکتر جک در تایتانیک که او را تبدیل به ستاره نوجوانان کرد. این مسئله حتی بازی خوب او در مردی در نقاب آهنی را که پس از تایتانیک ساخته شد تحت الشعاع خود قرار داد تا جایی که سه اثر متوسط و رو به ضعیف بعدی (Celebrity 1998 ، The Beach 2000 ،Don's Plum 2001 ) تقریبا این مسئله را اثبات کرد. اما در سال 2002 شرایط عوض شد و اسکورسیزی با حضور او دار و دسته نیویورکی را ساخت. روند پیشرفت او آغاز شد و هنوز نیز ادامه دارد. بعد از دار و دسته نیویورکی همین اگه میتونی منو بگر را با اسپیلبرگ کار کرد. همکاری او با اسکورسیزی ادامه یافت.او جای بزرگانی مثل رابرت دنیرو را برای اسکورسیزی پر کرده بود.

 Avitar , The Departed , Shutter Island حاصل این همکاری بود. دی کاپریو فهمیده بود راز موفقیت کار با بزرگان است به همین خاطر بود که الماس خونین را با ادوارد زوئیک کار کرد و همچنین بدنه دروغ را با ریدلی اسکات و سرآغاز را با کریستوفر نولان. بازی او سرشار از لحظات بیاد ماندنی است که کمتر هنرپیشه ای توانایی اینگونه بازی کردن را دارد. من بیصبرانه منتظر اکران فیلم جی ادگار هستم تا نتیجه کار دی کاپریو را با کلینت ایستوود ببینم. 3 نامزدی اسکار و 21 جایزه در کنار 57 نامزدی نتیجه تقریبا قابل قبولی برای اوست. هر چند که بازی او در شاتر ایسلند مستحق اسکار میدانستم.