Dial M for Murder

تا جایی که دیدم و شنیدم اصلی ترین دغدغه هیچکاک در فیلم هایش نشان دادن “گناهکار” یا “بی گناه” به شکل کاملا ایده آل، چرا می گویم ایده آل!؟، به دلیل اینکه همانطور که خودش دوست دارد، این دو موضوع “گناهکار” یا “بی گناه” را در هَم تلفیق می کند و به شکلی فوق العاده به تصویر می کشد، که با دیدن آن چنان حس هیجان به تماشاگران القا می شود که دیگر نمی توانند از جایشان حرکت کنند و همان جا میخکوب خواهند شد.

“ام را به نشانه مرگ بگیر” از آن دسته فیلم های است که هیجان خاصی دارد و کاملا یک فیلم هیچکاکی ناب است و با اینکه این فیلم محصول سال 1954 است و حدود 60 سال از ساختش می گذرد و اکثر کارگردان های جدید از نوع سوسپانسیون هیچکاک استفاده می کنند برای فیلم هایشان؛ ولی همچنان هیچکاک، فیلم هایش و همانطور سوسپانسیون هایش زنده هستند، واقعا آلفرد هیچکاک استاد سوسپانسیون است و تا سال های سال هیچ کس نمی تواند جای هیچکاک را بگیرد مخصوصا در این زمینه. “ام را به نشانه مرگ بگیر” شروع عالی دارد یعنی هیچکاک در اوایل فیلم ش موضعَ ش را مشخص می کند. همان اول فیلم ما شاهد دو مهره اصلی داستان هستیم یعنی “مارگوت” و “مارک” که هیچکاک با نشان دادن این دو، می گوید این دو عاشق هم هستند و “مارگوت” هم که همسر دارد. این شروع به معنی اینکه در ادامه ما شاهد یک کشمکش فوق العاده هستیم. در کل مفهوم این حرف هایم در مورد اوایل فیلم این است که هیچکاک در “ام را به نشانه مرگ بگیر” یک کار فوق العاده انجام داده است. یه شروع تاثیر گذار و به جا برای ادامه ای طوفانی، که این ادامه طوفانی یک مقدمه ی عالی ای می خواهد که هیچکاک این را به خوبی می دانست و به درستی هم انجامش داد، در “ام را به نشانه مرگ بگیر” کرکترها بسیار جذاب هستند و به شدت عالی، که از جمله کرکترهای جذاب می شود به “سربازرس هابارد” و “تونی”(همسر مارگوت) اشاره کرد.

بازیگران “ام را به نشانه مرگ بگیر” عالی انتخاب شده اند و از پس نقش ها هم بسیار عالی برآمده اند که بدون حتی کوچک ترین شک می توانم بگویم بهترین بازیگر “ام را به نشانه مرگ بگیر”ری میلند”(به نقش تونی وندایس).

فیلم برداری فیلم در نوع خودش فوق العاده است، مخصوصا بنده محو جایگیری بسیار عالی و دقیق دوربین شدم در طول تماشای فیلم، بهترین جایگیری دوربین را می توان در سکانس بسیار طولانی ای که “کاپیتان لسگیت” به همراه ” تونی وندایس” در خانه “تونی” مشغول صحبت هستند خلاصه کرد، در این سکانسی که ذکر کردم بهترین نوع جایگیری فوق العاده دوربین در این فیلم را می توانید مشاهده کنید.

موسیقی متن فیلم هم یکی دیگر از جنبه های فوق العاده فیلم است و در خور مضمون فیلم ساخته شده است و در درست ترین جای ممکنهم نواخته می شود.

کلام پایانی این که “ام را به نشانه مرگ بگیر” یک فیلم کاراگاهی-عشقی بسیار عالی است که با دیدنش یک تجربه وصف ناشدنی به شما دست خواهد داد، و یک نکته جالب اینکه “ام را به نشانه مرگ بگیر” یک فیلم نوآری نیست ولی من رگه هایی از نوآر را در این فیلم احساس کردم که این موضوع در نوع خودش می تواند جالب باشد.

منبع: انجمن نقد فارسی