مردم داستان های زیادی خلق کرده اند. شادی، غم، خشم، احساسات عمیق. داستان ها احساسات را تحریک می کنند و مجذوب خود می کنند. با این حال، آن احساسات چیزی بیش از احساسات یک تماشاگر نیست. چه می‌شد اگر شخصیت‌های داستان‌ها شخصیت خودشان را داشتند

دو برادر مادرشان را به دلیل یک بیماری لاعلاج از دست می دهند. آنها با نیرویعلم کیمیا، از دانشی ممنوع برای برانگیختن مادرشان استفاده می کنند. اماکار آنها با شکست رو به رو می شود و به عنوان مجازاتی برای استفاده از اینگونه کیمیا، برادر بزرگتر، ادوارد الریک پای چپش و برادر کوچکتر، الفونسالریک تمام بدنش را از دست می دهد. ادوارد برای نجات برادرش دست راستش راقربانی می کند و می تواند روح برادرش را به یک زره کامل پیوند بزند وادوارد با کمک یک دوست خانوادگی اعضای بدن فلزی، “اتومیل”، را دریافت میکند تا آنها را جایگزین اعضای از دست رفته اش کند. با این کار او سوگند یادمی کند که به دنبال اکسیر بگردد تا خود و برادرش را به بدن های اولشانبازگرداند، حتی اگر این بدین معنا باشد که او یک “کیمیاگر ایالت” شود، یعنیکسی که از کیمیا برای ارتش استفاده می کند.

گروهی از موجودات خیالی به زندگی واقعی وارد میشوند . آنها زندگی آرامی دارند تا اینکه برای یک ماموریت فراخوانده میشوند ...