دهه 1960، لیورپول. جاد کارگر بندر به قصد یافتن پدر گمشده اش راهی نیویورک می شود. دست تصادف دختری ‏زیبا به نام لوسی سر راه وی قرار می دهد و این دو نفر دلباخته یکدیگر می شوند. لوسی از فعالان جنبش صلح خواهی ‏است و جاد نیز کم کم جذب ایده های وی می شود. این زوج خیلی زود تحت تاثیر دکتر رابرت و آقای کیت در کوچه ‏های گرینویچ ویلیج پرچم عصیان برافراشته و دامنه اعتراضات مدنی ر تا دیترویت گسترش می دهند. اما احضار ‏مکس-برادر جاد- به سربازی و اعزام او به ویتنام باعث می شود تا این زوج با واقعیت های زمینی تر، خشن تر و تلخ ‏تری آشنا شده، مبارزه برای خاتمه دادن جنگ ویتنام را آغاز کنند…‏

«مک لاکلین» (کیج) و «جیمنو» (پنیا) در بین پلیس هایی بودند که پس از حمله به برج های مرکز تجارت جهانی، تلاش کردند مردم را از آن عمارت ها بیرون بکشند. وقتی برج ها فرو ریخت، «مک لاکین» و «جیمنو» هر دو در طبقه ی پنجم بودند و هر دو جزء آخرین آدم هایی بودند که زنده از لابه لای ویرانه های برج ها بیرون کشیده شدند.

افسر پلیسی به نام «واشبرن» (فالن)، برای دستگیری عده ای سارق مؤنث بانک از کمک های یک راننده ی تاکسی زن سیاه پوست به نام «بل» (لطیفه) بهره می گیرد...

یک مجری تلویزیونی به نام «جوانا ابرهارت» و شوهرش، «والتر کرزبی» به حومه ی آرام و بی سروصدای استپفورد نقل مکان می کنند. بعد از چندی «جوانا» که استپفورد را زیادی آرام یافته، از رفتار برده وار و در عین حال، ظاهرا شاد و رضامندانه زنان آن جامعه ی کوچک یکه می خورد. در این بین تنها مورد استثنایی، «بابی مارکوویتس»، نویسنده ای پر شور است...