The General

باستر کیتون با ژنرال از طریق هنری معاصر و با چشم اندازی مدرن به جامعه معاصر می نگرد. یکی از دغدغه های اصلی ژنرال "و کیتون" برخورد امروزی با ماشین است. کیتون ماشین را در خدمت انسان می بیند و انسان را کنرا آمده با این موضوع. هم زیستی مسالمت آمیز ماشین و انسان موضوع بسیاری از فیلم های کیتون را تشکیل می داد. در این فیلم نیز ماشین نقش مایه اصلی را ایفا می کند.فیلم بر اساس ماجرایی واقعی و در صحنه های واقعی فیلمبرداری شده است. و همین حس واقعی بودن باعث خنده آور بودن شوخی های فیلم می شود.تلفیق حرکت نمایشی با کمدی در فیلم ژنرال به حد کمال رسیده است. کیتون در این فیلم نقش جانی گری آتشکار غیرنظامی قطاری در جریان جنگ داخلی را بر عهده دارد که نا منصفانه به بزدلی متهم شده است. جانی به تنهایی ژنرال و نامزدش را نجات می دهد و با سرعت به سمت جنوب بازمی گردد. ژنرال به عنوان یک کمدی صحنه سازانه  از نظر زمان سنجی و ساختار حتی امروز هم بی رقیب مانده است.با این که قهرمان کیتون مردی کوچک است "کارگری ساده و در عین حال بی گناه از جنس ولگرد کوچک چاپلین" و برای رسیدن به خوشبختی تلاش می کند، شباهتی به ولگرد کوچک فیلم های چاپلین ندارد. او بر عکس چاپلین اجازه نمی دهد تماشاگرش با شخصیت هایش هم ذات پنداری کند، با او بخندد، با او ناراحت شود…

در شروع فیلم در نمایی نزدیک کیتون را از پشت میله هایی می بینیم که با بازتر شدن نما پی می بریم میله های خانه ی دختر مورد علاقه اش هستند، که او را به استقرار در جامعه مجبور می کند . اما این آن چیزی نیست که قهرمان فیلم می خواسته بلکه فردیت کیتون در مقابله با نظم جامعه، شانسی برای برد ندارد. حتی بی نظمی جامعه برای موجودیت او خطرناک است.این فیلم کامل ترین اثر کیتون است. در طول فیلم کیتون بارها و بارها درگیر حوادثی است که حتی عبور قطار را از سرزمین دشمن به راحتی ایجاد می کند "نکته ای که تمام نیروهای درگیر جنگ به آن بی توجه اند". او با چهره ی بی تفاوت و سنگ گونه اش، با آرامش و گاه با بی اعتنایی از دام هر حادثه می رهد و به طور ضمنی پوچی و بیهودگی جنگهای انفصال طلب را مجسم می کند.ژنرال مانند بقیه ی آثار کیتون کمدی موقعیت است. کیتون در ایجاد این موقعیت ها از عوامل متضاد موجود در صحنه نهایت استفاده را می برد و از برخورد آنها نتایج کمیکی به دست می آورد. به همین جهت کمدی های او از آثار سایر کمدین ها جدی تر به نظر می آید. نه فقط به این خاطر که شخصیت خود کیتون شوخ طبعی و شیطنت سایر کمدین ها را ندارد بلکه به این جهت که قصد او القاء احساس و مفهوم کمدی به تماشاگر است نه خنداندن سطحی و موقتی وی. اما آنچه کیتون را منحصر به فرد می کند آن است که او در مجموعه آثارش هرگز از یک فرمول روایی تکراری استفاده نمی کند.

برگرفته از:تاریخ سینمای جهان،ترجمه هوشنگ آزادی ور.راهنمای فیلم (بهزاد رحیمیان،بهروز دانشفر)

منبع:گاهنامه ی تخته سیاه