پرووانس، دهه ی 1920. «اوگولن سوبیران» (اوتوی)، از خدمت نظام به روستای زادگاهش بر می گردد و با تنها قوم و خویشش، «عمو سزار» معروف به «لو پاپت» (مونتان) نقشه هایی برای کسب و کار پر رونق پرورش گل می پرورانند. آنان برای تأمین آب به چشمه ای نیاز دارند که متعلق به «پیک - بوفیگ» (شامپل) است که خیال فروختنش را ندارد...

پرووانس، دهه ی 1930. «اوگولن سوبیران» (اوتوی) به کمک توطئه ای که با عمویش، «سزار» (مونتان) طرح کرده بود، در کسب و کار پرورش گل به موفقیت رسیده است. او دل باخته ی «مانون» (بئار)، دختر «ژان دو فلورت»، (مزرعه داری که طی این توطئه به خاک سیاه نشست و مرد) شده است...