پرووانس، دهه ی 1920. «اوگولن سوبیران» (اوتوی)، از خدمت نظام به روستای زادگاهش بر می گردد و با تنها قوم و خویشش، «عمو سزار» معروف به «لو پاپت» (مونتان) نقشه هایی برای کسب و کار پر رونق پرورش گل می پرورانند. آنان برای تأمین آب به چشمه ای نیاز دارند که متعلق به «پیک - بوفیگ» (شامپل) است که خیال فروختنش را ندارد...