New Order

نام میشل فرانکو با فیلم «پس از لوسیا» سر زبان‌ها افتاد؛ «پس از لوسیا» دومین فیلمش بود اما نشان می‌داد که با یک قریحه‌ی تازه در س ینمای مکزیک طرفیم، با کارگردانی که معما می‌سازد و بعد به شکل نامعمولی آن را حل می‌کند. روش فرانکو متفاوت بود با کارگردانان سرشناس سینمای مکزیک، با آن‌هایی که این روز‌ها در هالیوود می‌درخشند. نه شبیه گی پرمو دل تورو بود نه ایناریتو؛ کارگردانی بود که به رئالیسم باور داشت و کمتر سراغ روایت‌های غیر خطی و حتی رویاپردازی می‌رفت.

این همان روشی بود که از س ال 2009 تا امروز ادامه داده؛ ساخت فیلم‌های واقعگرا برای رسیدن به هسته‌ی آتشفشانی زندگی مردم معمولی، ملودرام‌هایی جذاب که البته بیشترشان تراژیک‌اند.

پس از لوسیا» درباره مرگ بود و خودکشی، درباره خودکشی دختری نوجوان. دختران‌آوریل که برنده‌ی جایزهی ویژهی هیئت داوران در بخش نوعی نگاه جشنواره کن شد هم قصه‌ی تلخی داشت؛ ماجرای ناکامی و افسردگی دختری بود که دیگر نمی‌توانست با شرایط قبلی زندگی‌اش کنار بیاید و مادر و خواهرانش هم با او ناسازگار بودند. و حالا بعد از سه سال فرانکو با یک فیلم تازه برگشته است، فیلمی به نام «ترتیبات تازه».

ولی بگذارید بگوییم که همین فیلم مسیر فیلم سازی فرانکو را تغییر داده؛ او برای اولین بار سراغ یک موضوع دیستوپایی رفته؛ با اینکه حال و هوای فیلم کاملا واقع‌گرایانه است اما فیلم در زمان‌های می‌گذرد که طبقات بالا و پایین جامعه به کلی از هم دور افتاده‌اند.

دیستوپایی را در فارسی پادآرمانشهریا ضد آرمانشهر تعریف می‌کنند؛ یعنی نقطه‌ی مقابل آن شهر رؤیایی و بی‌نظیری که همه انتظار داریم بهش برسیم. اینجا همه چیز نابود شده و قوانین اخلاقی هم به کلی دگرگون شده‌اند. در ترتیبات تازه دو طبقه غنی و فقیر مکزیک مدام با هم سرشاخ می‌شوند.

سفارش طراحی سایت در کارلنسر با قیمت توافقی

کلاه تبلیغاتی

خرید بلیط لحظه آخری هواپیما از فلایتیو

لیزر هموروئید درمان بواسیر در کلینیک تخصصی هموروئید تهران

خرید فرفره انفجاری

اما قصه چیست؟ ماجرا بر می‌گردد به یک مهمانی عروسی در یک خانواده‌ی ثروتمند. مهمان‌های زیادی آمده‌اند و ظاهرا کسی ککش هم نمی‌گذرد بیرون حصار‌ها و دیوار‌ها چه اتفاقی دارد می‌افتد. ولی موضوع این است که گروهی از مبارزان که مسلح هم هستند قصد کرده‌اند به این مهمانی حمله کنند. آن‌ها وارد محوطه جشن می‌شوند و همه‌ی مهمان‌ها را گروگان می‌گیرند.

این شروع یک مجادله به ظاهر پایان ناپذیر است. فیلم سعی می‌کند بدون اغراق، بدون بزرگنمایی‌های بیهوده شرح دهد که چطور این دو طبقه به جان هم افتاده‌اند و طبعا این وسط طرف فقرا را هم می‌گیرد.

فیلم میشل فرانکو سال قبل در جشنواره ونیز نمایش داده شد اما مثل آثار قبلی‌اش مورد توجه قرار نگرفت. نه جایزه‌ای برد، نه نقد‌های مثبتی درباره‌اش نوشته شد. با این همه تماشای هر فیلم فرانکو تجربه جذابی است.

در فیلم «ترتیبات تازه» نایان گونزالس نوروید، دیه گو بونتا و مونیکا دل کارمن بازی می‌کنند که خب، حتما آن‌ها را نمی‌شناسید. ولی این فیلمی است که در زمانه‌ی ما از شورش فقرا خبر می‌دهد. موضوع هم مربوط به یک کشور خاص نیست. همیشه اختلاف طبقاتی به جایی می‌رسد که خشونت حاکم می‌شود. هشدار میشل فرانکو هم به همین دلیل است. ترتیبات تازه یک فیلم مکزیکی است دربارهی جدال ابدی ازلی فقیر و غنی.

منبع: روزنامه سازندگی